Bep Bernard, de kunstenaar met wie ik samen in het najaar een boek uitbreng, heeft nu ook zijn eigen site. Op de website staat ondermeer het volgende fragment bij één van zijn etstekeningen.
Ze staan in het open veld als vertegenwoordigen ze drie generaties. Althans zo schijnt het de wandelaar. De volgroeide boom in het midden is in de kracht van zijn leven, als hijzelf. Zijn levenslust tooit hem met een volle groene bladerkroon. Naast hem de oude, dode boom. Krom en vermoeid draagt hij nog zijnkale takken. Nog even en hij zal slechts dienen als voedingsbodem voor nieuw leven.
De wandelaar denkt aan zijn vader. Levensmoe wacht de oude man op de dood. Zijn lichaam staat krom van zwaar werk, zijn gezicht is getekend door verdriet om het verlies van zijn vrouw. Nog even en hij zal slechts overleven in de gedachten van hen die hem liefhebben.
De wandelaar richt zijn blik op de andere boom. Jong en fris rekt hij zijn takken en twijgen en richt zijn jonge bladeren vol ongeduld naar de zon. Evenzo omarmt zijn puberzoon vol ongeduld het leven en proeft gretig iedere nieuwe ervaring. De wandelaar ziet de moeilijkheden en tegenslagen die zijn kind op zijn levenspad nog tegen zal komen. De onervaren jongen wuift zijn waarschuwingen weg.
In de trekken van het kind ziet de wandelaar het gelaat van zijn vader. In hem zal de oude man straks voortleven. Die gedachte troost de wandelaar. De jongen zal uitgroeien tot een zelfbewust man en in zich de wijsheid met zich dragen, die zijn grootvader hem heeft bijgebracht.
Tot ook hij zal zijn als de oude boom hier in het veld.
Anne Mieke Vermeulen 
Prachtig, zowel het verhaal als de ets.
LikeGeliked door 1 persoon