Anti-Asphaltianen

Soms verlies ik me tijdens mijn historisch onderzoek in details en zijpaden. Dat overkwam me gister. Ik was op zoek naar de datum waarop in Overijssel zandwegen zijn verhard. Het antwoord daarop kwam ik tegen in een alleraardigst boekje uit 1843 met de titel: Een Drentsch gemeente-assesor met zijne twee neven op reis naar Amsterdam.

Je zou zeggen. Gevonden en verder met schrijven. Maar het boekje bracht mij bij de anti-asphaltianen. In hoofdstuk 3 staat het volgende stukje over de stad Zwolle.

Wanneer gij van ons logement over de brug van de Kamperpoort gaat en regts afslaat, hebt ge terstond gelegenheid , om eene  nieuwe wijze van plaveijing te bewonderen. Immers, de directie der mijnen van Löbsan heeft van af de Kamperpoort tot aan de woning des heeren baron SLOET TOT OLDHUIS een’ weg met asphalt belegd , die algemeene aanbeveling verdient, uit hoofde van de hard- en effenheid dier specieen toch zijn er te Zwolle anti-asphaltianen!

Die Sloet tot Oldhuis was ik al tegengekomen. Hij was een van de organisatoren van de Nijverheidstentoonstelling in Zwolle.van 1840, waar Albert van Raalte en zijn compagnon Carel de Moen zich  presenteerden.

De baron (liberaal/Thorbekiaan) zou later in de Tweede Kamer komen, maar was in 1838 in Zwolle benoemd als rechter bij de arrondissementsrechtbank aldaar.

In 1842 liet hij het huis bouwen bij de Kamperpoort, waarheen het vroege stukje geasfalteerde weg voerde, dat de Drentse neven hebben beschreven.

 

Anti-asphaltianen googlen levert verder niets op. Ik vermoed dat het vooral de schippers waren, die hun broodwinning bedreigd zagen, die de komst van het asfalt niet echt zagen zitten.

Blijft nog een vraagje over op dit zijpad. Waar zijn de mijnen van Löbsan? Wie het weet mag het zeggen. Ik ga het niet verder uitzoeken, maar me weer bemoeien met Machiel Dierks.