Van Raaltehuis

Van het voorjaar heb ik met Paul een bezoek gebracht aan Ommen om het van Raaltehuis te zien. In dit huis was de theologische school van Albert van Raalte die een belangrijke rol speelt in het leven van Machiel Dierks. Het gebouwtje was zodanig vervallen, dat de aanblik mij somber stemde over de toekomst van het pand.

Inmiddels heb ik naar aanleiding van het verschijnen van deel 2 van Machiel Dierks, contact gehad met dhr. Heijink, voorzitter van de Stichting Van Raaltehuis. Hij had verheugend nieuws.  Er is een nieuwe bestemming voor het pand gevonden. Voor wie daarover meer wil weten kijk op de website van de stichting.

In Ommen staat ook deze prachtige beuk als herinnering aan dominee van Raalte. Hij zou door de predikant zelf zijn geplant in de tuin van de pastorie.

Een fragmentje uit deel 2 van Machiel Dierks:

Albert brengt zijn paard tot stilstand voor het huis aan het Bouweind. Uit de koets stapt Christien met de baby op haar arm. Jennigje volgt met de kleine Albert. Twee jaar is hun oudste alweer. Albert heeft een benoeming gekregen in Ommen. Vanuit de nieuwe woonplaats zal het eenvoudiger voor hem zijn naar de omliggende gemeentes in de provincie te reizen.

In de loop der jaren zijn de vervolgingen afgenomen. Albert krijgt nog wel eens een boete voor illegaal preken en een enkele keer wordt hij uitgejouwd, maar er is eindelijk een relatieve rust rond de afgescheiden gemeentes.

De dominee geeft de leidsels over aan Egbert ten Tooren. De bakker, bij wie hij zo vaak onderdak vond tijdens zijn predikingen hier in Ommen, is gekomen om de familie te verwelkomen in de pastorie. De geloofsgemeente heeft het huis gekocht en er wordt een kerk gebouwd aan de Bouwstraat. Albert heeft in beiden een aanzienlijk bedrag gestoken van het geld dat Christien van haar ouders had geërfd.
‘Het ligt er toch maar. We kunnen er best wat van gebruiken’, had hij tegen Christien gezegd en zij had daarmee ingestemd.
Als Albert de voerman heeft betaald, neemt hij zijn vrouw bij de arm en loopt met haar het tuinpad op.
‘En?’ vraagt hij. ‘Kan het je goedkeuring dragen?’
‘Het is een prachtig huis Albert en wat ligt het mooi tussen het groen.’
‘En wat dacht je van de tuin. Daar kunnen de kinderen straks heerlijk spelen en er is plaats genoeg voor het paard en misschien kunnen we wel een koe houden voor de melk.’
‘Ga jij die melken dan?’ Een glimlach verschijnt op Christiens gezicht bij de gedachte aan haar man onder de koe.
‘Gerust’, zegt Albert en lacht met haar mee.