Nadat ik een lezing heb gehouden in Zevenbergen, ben ik gister bij mijn oude jeugdvriendin Anneke langsgegaan.
Dit jongste en kleinste lam is zwak als de lente van 2017 en zoekt warmte bij haar moeder. De aanblik van die twee nodigde uit tot een foto en een lach op onze gezichten.
Gister werd ik 60 jaar. Zes-tig! Niet bepaald een feestdag dus. Om er toch wat van te maken zijn we naar Schiedam gegaan. In het Stedelijk museum is momenteel een tentoonstelling over Pierre Janssen. Je kan er luisteren naar complete afleveringen van het televisieprogramma kunstgrepen, dat Pierre in de jaren zestig en zeventig presenteerde.
In een zaal boven hing werk van mensen die in hun leven iets met Pierre hadden gehad.
Daartussen ook een werk van Bep Bernard, de kunstenaar met wie ik samen Kunst van Leven maakte.
Na afloop maakten we nog een wandeling door het fraaie historische centrum van Schiedam
En tenslotte zijn we naar Delfshaven gegaan om een hapje te eten.
En nu op naar de volgende 60 jaar. Maar eerst deel 2 van Machiel Dierks afmaken. Dat houdt me momenteel erg bezig en af van alle internetactiviteiten. Tot over een paar weken, wanneer het schrijfwerk opzit, voor even.
Wegens overweldigend succes op Facebook; namens Bram een heerlijk voorjaar gewenst.
Hij is alweer een week voorbij, de minivakantie die we gekoppeld hadden aan de weekenden van de Kunst en Cultuurroute Moerdijk.
We fietsten op de scheiding tussen zand en klei door bossen en polders
bezochten het prachtige arboretum van Oudenbosch
namen de watertaxi van Willemstad naar Tiengemeten
zochten de schaduw op in het Markiezenhof
en fietsen langs de Mark naar Zevenbergen en terug
Wat een heerlijke nazomer in mijn eigen West-Brabant!
Goed, ik wilde vrijdag al weer zo’n heerlijke wandeling maken, maar de pollen verhinderden dat toch. Dus vandaag de stoute wandelschoenen maar weer aangetrokken.
De pendant van het bankje hierboven.
Door de duinen
Naar een om 8 uur vanmorgen nog leeg strand
Langs een kalme zee
En weer terug door duinen
en bos
Was ik de meute badgasten voor, die vanaf omstreeks 10 uur de kortste weg naar het strand kozen.
En na mij thuis van de huishoudelijke taak van het ophangen van de was te hebben gekweten, genoten van een welverdiend boterhammetje met jam en koffie.
Om nu in de schaduw van de parasol in mijn achtertuintje voortvarend verder te gaan met de schrijverij.
Nu de graspollen op hun retour zijn, eindelijk weer eens echt naar buiten geweest.
Een flinke wandeling door de duinen en langs het strand.
Het bankje nodigde mij uit nog wat langer te blijven
en dat heb ik maar gedaan, mede gezien het uitzicht dat dat bood.
De hooikoorts? Een beetje snuffen, maar geen tranende ogen, zere keel of jeukende oren.
Morgen weer?
Afgelopen maandag toch nog een dagje er uit geweest voor de vakantie weer voorbij was. We hebben een bezoek gebracht aan het Von Gimborn Arboretum in Doorn. Een paar plaatjes:
